وای که چقدر امروز وبلاگمو نیاز داشتم و چقدر ستم بود فونت فارسی نداشتم! خدا عمرت بده امیر:دی
حالم شدیدا گرفیده شد. چی بود اون قانون ۱۲ گا ممد؟ الان کاملا حسش می‌کنم. منتها واسه من هر دفعه یه روز میره عقب تر!:دی
همینجوری خوش خوش داری توی نت واسه خودت می تابی و اینا، بعد کم کم فکت میفته و لب و لوچت آویزون می‌شه. چند دقیقه بعد اونقدر دست و پات یخ میکنه که حس میکنی هیچ خونی بهشون نمیرسه.
هوووم... و در تمام مدت به این فکر میکنی که چه اتفاقی افتاده و تو نفهمیدی؟ این که چرا اون اتفاقا افتاده و و و...
تا حالا عاشق یه آدم مرده شدی؟ این دومین باریه که این اتفاق واسم میفته. این دفعه شدیدا عاشق پسرم فئو شدم. کاشکی یه همچون آدمی بود که باهاش حرف بزنم... یاد برادران کارامازوف افتادم. پسرم بهم میگه:" پیشبینی می‌کنم که درست وقتی با وحشت ببینی که به رغم تمام تلاش‌هایت به جای نزدیکتر شدن به هدف از آن دور میشوی- در همان لحظه پیشبینی می‌کنم که به آن میرسی و قدرت اعجازگر پروردگار را که همه وقت در کار دوست داشتن و راهنمایی کردن اسرار آمیز تو بوده است به روشنی میبینی..."
منم الان حس همون بانوی کم ایمان رو دارم... این که اگه کسائی که اینجوری دوستشون دارم جوابم رو با عشق ندن، بازم می‌تونم دوستشون داشته باشم؟ و هر بار بیشتر با سکوت درونم رو به رو میشم...
تو نهایت سعیت رو میکنی که همه رو واقعا دوست داشته باشی و وقتی شادی این دوست داشتن رو توی قلبت حس میکنی... میبینی که اون آدما پشیزی واسهٔ عشقی که تو واسشون خرج کردی ارزش قائل نمیشن و اصلا اون چیزی که تو فکر میکردی و بهت نشون دادن تا دوستیت رو به دست بیارن نیستن. و حالا اصلا واسشون مهم نیست که تو چه حسی داری. چون با اون چهرهٔ جدیدشون کلی دوستای جدید پیدا کرده ن و می‌تونن حسای تازه رو تجربه کنن. فکر میکنی که... تو که این همه برای همه شون ارزش قائلی، حتی سی ثانیه ناراحتی کسی رو نمیتونی تحمل کنی... حاضری هر کاری بکنی که کسی حتی واسه یه ثانیه احساس غریبی و تنهائی نکنه... اونا چه جوری می‌تونن اینقدر نسبت به بقیه بی تفاوت باشن؟ چه جوری می‌تونن اینقدر خود خواه باشن؟ چه جوری یهو اینقدر عوض میشن و عین خیالشونم نیست؟
هییییییی... به هر حال الان حس خوبی ندارم. آهنگ خالی ابی رو که شنیدین؟ اون الان منم...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پ.ن: درسته که من ذاتاً آدم حسودی نیستم، اما این بار توی وجودم یه چیزایی بود که... اگه حسادت نبود، ضعف بود. ضعف از شناختن خودم و دنیا.
پ.پ.ن: speak the words I wanna hear, to make my demons run...
پ.پ.پ.ن: come lay beside me... this won't heart I swear...
پ.پ.پ.پ.ن: مسنجر میام، اما خیلی کم. هر بار بین ده دقیقه تا نیم ساعت میام، با یکی میحرفم. چون معمولاً نمیتونم هم زمان با دو نفر بحرفم. اینم اوضاع جدید ماست دیگه!
پ.پ.پ.پ.پ.ن: و تو هر بار که کلی تلاش میکنی یه فرصتی گیر بیاری بیای مسنجر، یکی از اونایی رو که خیلی دوستش داری میبینی و خر ذوق میشی، و اون هر بار کار داره و سرش شلوغه! و بازم لب و لوچت آویزون می‌شه :( اما باید حواست باشه که مزاحم نیستی... فقط یه کم بد موقع میای. اینم یه بخشی از اوضاع جدیده!
پ.پ.پ.پ.پ.پ.ن: خودم میدونم حساس شده م. لازم نیست بهم بگی!
